En dan wat voor mij als moeder zijnde toch wel de meest moeilijke tijd is geweest.
De overgang van basisonderwijs groep 8 naar het voortgezet onderwijs, de brugklasser, of terwijl de brugpiepers.
In groep 8 begint de vraag, waar nu heen, welk niveau, hoe wat waar? Voor vele ouders en kinderen een extra spannende tijd. De overgang van geen klein kind meer, naar het voortgezet onderwijs. Er is opeens geen kinderopvang meer, en opeens moeten de kinderen het helemaal zelf kunnen.(Overigens geloof ik dat er nu wel kinderopvang is voor brugklassers)
Bij mijn zoon, gingen we net als de anderen op zoek, hij wilde graag kok worden. Testen op de desbetreffende school wezen echter even wat anders uit. De uitslag komt als het schooljaar bijna voorbij is, en dan .......
Handen in het haar, help, wat nu?? En waarom eigenlijk??
Behalve dat zoon te slim was voor deze school, kreeg ik geen nadere informatie! Nog steeds erger ik me eraan, het had heel veel ellende kunnen voorkomen, als deze school gewoon had verteld wat er uit de testen kwam. Dus ouders, gillen, roepen, schreeuwen, je hebt recht op de juiste informatie.
Ok, dan maar heel gauw iets zoeken! FOUT!! Hij ging naar de welbekende vmbo, havo, vwo etc. school. Daar begrepen ze niets van hem! En dan ook totaal niets!
Hij werd vaker en vaker ziek, gepest en de meest rare dingen kwamen voorbij.
Ja en dan begint het!
Spijbelen, en o wat kunnen ze dat goed verbergen! Gewoon 's ochtends de deur uit gaan, dag mam, spulletjes mee, lekkers mee... En dan hoe was het op school, ja, leuk hoor of mmm. En ze kunnen echt verhalen uit de duim zuigen dan, denk ik nu.
Overigens is het prettig als scholen aangeven dat kinderen er niet zijn, en niet pas na een half jaar of jaar in dit geval bij ouders gaan klagen, die dan niets weten!
En dan de leerplichtambtenaar, zo daar hou ik mijn mond over, behalve dat de ervaring HEEL HEEL HEEL SLECHT IS.
Anticiperend als ik ben, was ik inmiddels op zoek gegaan naar informatie, bij de school waar hij niet naar toe mocht als kok, hoogbegaafdheid instituties, andere ouders, internet etc.
Dan naar een school ver weg, voor mezelf slopend, maar er moest iets gebeuren. Mijn zoon mocht even bij familie daar in de buurt verblijven. Helaas, alles was al losgeslagen, en ook daar werd gespijbeld. Weer een ander klas etc. Zelf vind hij nog steeds dat hij daar op zijn plaats was!
Gezien het spijbelgedrag, weer op zoek naar een andere school. Praten, praten, praten met scholen, mentoren, leraren, vrienden en vriendinnen.
De volgende school, weer wat dichterbij.
Naar mijn idee, wisten ze daar redelijk grip op hem te krijgen, natuurlijk vond hij het erg leuk leraren uit te dagen, ruzie te schoppen, discussies aan te gaan etc. Dit is typisch indigo gedrag, toen nog niet echt bekend.
Helaas, ook daar liep het uit de hand. Mede door verkeerde vrienden en vriendinnen.
En ja, ook thuis, werd het onhoudbaar. En dan doe je iets heel moeilijks, je zoekt een plek met mensen die opgeleid zijn voor "andere" kinderen.
Ook hun zijn nog verder gegaan met het school verhaal, ik geloof dat hij er nog 2 of 3 heeft gehad, maar helaas, het werkte allemaal niet.
Het contact tussen mij (moeder) en zoon werd al slechter en slechter, en er is zelfs een jaar geen contact geweest.
Inmiddels is hij 21, contact hersteld, en zijn we weer dikke maatjes.
Waarom dit stuk? Voor andere ouders, die hetzelfde meemaken! Geef hoop niet op! Zie wat ik anders had kunnen doen! Blijf vechten en geloven in je kind!
Ze zijn heel bijzonder, en juist daardoor vertonen ze dit gedrag.
Eén ding weet ik zeker, ze hebben allemaal een klein hartje van goud!
